
Dawny spichlerz zbożowy znajduje się w zabytkowej strefie centrum miasta Jarocin. Wzniesiony w 1 poł. XIX wieku z funduszy Radolińskich herbu Leszczyc, wchodził w skład przypałacowego zespołu gospodarczego. Współcześnie budynek ten od parku przypałacowego oddziela ulica Poznańska, przecinająca wtórnie pierwotne założenie. Spichlerz wzniesiono na planie prostokąta, ze ścianami zewnętrznymi murowanymi z cegły ceramicznej w wątku krzyżowym, na zaprawie wapiennej, obustronnie tynkowanymi.


Narożne, nieotynkowane szkarpy wymurowano z kamieni polnych łamanych. Bryła budynku jest zwarta, niepodpiwniczona, dwukondygnacyjna z wysokim poddaszem magazynowym. Elewacje artykułują niewielkie otwory okienne o kształcie leżących prostokątów, z wyjątkiem większych otworów przyziemia elewacji południowej. Otwory okienne ujęto prostokątnymi opaskami wokół nadproży, z ceglanymi parapetami. Profile gzymsów, fryzów, płyciny dekoracyjne wyrobiono w tynku. Elewacje bokiem obiega niski cokół tynkowany, podobnie jak pozostałe płaszczyzny, z wyjątkiem kamiennych szkarp. Więźba drewniana, o konstrukcji płatwiowo-stolcowej, nakryta jest dwuspadowym dachem o pokryciu z dachówki karpiówki ułożonej w tzw. koronkę.